Η μοναξιά κάποιες φορές είναι ο καλύτερος φίλος μας. Αλλά η συνειδητή μοναξιά. Εκείνη που επιλέγουμε εμείς και δεν μας επιλέγει. Είναι άλλωστε εκείνες οι φορές που την επιλέγουμε από μια μη ποιοτική παρέα. Όμως, τι γίνεται όταν η μοναξιά λειτουργεί με τον εντελώς αντίστροφο τρόπο και αντί να είναι η καλύτερη σύμβουλος γίνεται η χειρότερη εχθρός; Εκείνη που μας επιλέγει και μας αφήνει μόνους και αδύναμους; Τι γίνεται όταν νιώθοντας μοναξιά αναζητάμε μια αγκαλιά και όντας παγιδευμένοι για τόσο χρόνο στη συντροφιά της μοναξιάς δε μπορούμε να τη βρούμε ή δε μπορούμε να κρίνουμε ποια είναι αυτή η αγκαλιά που αναζητάμε; Ή όταν ξέρουμε ποια είναι αλλά δεν γίνεται να την έχουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου