«Το σύνδρομο Τάκης» επινοήθηκε πριν λίγες ώρες για να ερμηνεύσω το φαινόμενο που παθαίνω από τα 16 μου. «Το σύνδρομο Τάκης», λοιπόν, βασίζεται στη φυγή κάποιου και στο ότι εμείς ενδέχεται να γνωρίζουμε ότι αυτός ο κάποιος επρόκειτο να φύγει. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν που γνωρίζουμε ότι το άτομο με το οποίο συνάπτουμε σχέσεις θα φύγει εντός των επόμενων ημερών έχουμε στη διάθεση μας αυτές τις μέρες ή και ώρες για να περάσουμε μαζί του. Αυτό μας οδηγεί στο να προσπαθήσουμε να τις ζήσουμε σαν να είναι οι τελευταίες μας μαζί του γιατί πράγματι είναι. Σαν συνέπεια αυτό έχει το να τις ζούμε καλύτερα από ότι θα ζούσαμε τις ίδιες στιγμές με το ίδιο άτομο στην περίπτωση που αυτό θα έμενε. Όταν λοιπόν ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία που θα ζήσεις δένεσαι και παθιάζεσαι μαζί της. Επομένως, αυτός είναι και ο λόγος που νιώθουμε τόσο έντονα συναισθήματα με κάποιον όταν ζούμε κάποιες μόνο στιγμές μαζί του και μετά αυτός φεύγει, χωρίς μάλιστα να υπάρχει δίοδος επικοινωνίας, καθότι δεν έχουμε προνοήσει γι’ αυτό στην προσπάθειά μας να ζήσουμε αυτές τις τελευταίες στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου